Oxford'da yapılan bir keşif, 17. yüzyıldan kalma ve daha önce bilinmeyen bir Shakespeare el yazmasını gün yüzüne çıkardı.
Oxford Üniversitesi’nden İngiliz profesör Leah Veronese, Bodleian Kütüphanesi’nde yaptığı araştırmalar sırasında 17. yüzyıldan kalma bir metin koleksiyonunda dikkat çekici bir şiire rastladı. İlk dizeleri sıradan görünse de, ilerleyen satırlar ünlü bir esere işaret ediyordu. Veronese, Shakespeare’in en bilinen sonetlerinden biri olan Sonnet 116’nın, daha önce belgelenmemiş el yazması bir versiyonunu keşfetmişti.
Bu el yazması, Shakespeare’in Sonnet 116’sının müzikal bir uyarlaması ve akademisyenlerin bildiği ikinci el yazması kopya olarak kayıtlara geçiyor. Veronese, bu keşfi, Oxford’un Ashmolean Sanat ve Arkeoloji Müzesi’nin kurucusu ve Kraliyet yanlısı Elias Ashmole’un (1617-1692) derlediği çeşitli metinlerin bulunduğu bir koleksiyon içinde yaptı. Detaylı inceleme ve araştırma sonuçları, 3 Şubat’ta English Studies Review dergisinde yayınlandı. Sonnet’in bu adaptasyonu, 17. yüzyıl İngiltere’sinin politik ve kültürel atmosferine yeni bir ışık tutuyor.
Shakespeare’in gözden kaçan uyarlaması
Veronese, bu metne rastladığında, Sonnet 116’nın tanıdık ama farklı bir versiyonunu okuduğunu fark etti. Ancak, el yazmasının katalog açıklamasında Shakespeare’e herhangi bir atıf yapılmamıştı. 19. yüzyılda William Henry Black tarafından kataloglanan bu el yazması, muhtemelen ilk dizeleri farklı olduğu için gözden kaçmıştı. Örneğin:
Yeni keşfedilen versiyon:
Kendinden kör edici hata tüm bu zihinleri ele geçirir
Sahte temyizleri olan bu aşkı kim çağırır
Hangi değişiklik bulduğunda değişir
Orijinal Shakespeare versiyonu:
Gerçek zihinlerin evliliğine izin vermeme izin ver
Engelleri kabul etmeyin; aşk aşk değildir
Değişiklik bulunduğunda hangi değişir
Bu küçük ama önemli farklar, metnin Shakespeare’e ait olduğu gerçeğini yüzyıllardır gölgede bırakmış olabilir.
Keşfedilen versiyon, 17. yüzyıl İngiliz bestecisi Henry Lawes tarafından müziğe uyarlanmış bir el yazması. Orijinalinden farklı olarak ek satırlara ve değişik bir sona sahip. Araştırmalara göre, bu ek satırlar, uyarlamayı bir şarkı olarak uzatmak amacıyla eklenmiş olabilir. Ancak Veronese, bu farklılıkların sadece sanatsal değil, aynı zamanda politik nedenlerle de yapılmış olabileceğini öne sürüyor.
1642-1651 yılları arasında İngiltere, Kral I. Charles ile Parlamento arasındaki iç savaşlarla sarsıldı. Savaşın sonucunda kral idam edildi ve İngiltere 11 yıl boyunca Cumhuriyet rejimiyle yönetildi. Bu dönemde Noel kutlamaları ve halka açık şarkılar yasaklanmıştı. Ashmole’un derlediği koleksiyon, yasaklı şarkılar ve kraliyetçi şiirleri içeriyor. Veronese’ye göre, Sonnet 116’nın bu müzikal uyarlaması, kraliyetçi sadakati yüceltmek için yazılmış siyasi bir aşk şarkısı olarak okunabilir.
Keşif, Shakespeare çalışmalarına yeni bir boyut katıyor
Oxford Üniversitesi’nde Shakespeare çalışmaları profesörü Emma Smith, bu keşfin önemine dikkat çekerek, arşivlerde halen bilinmeyen Shakespeare metinleri olabileceğini belirtiyor. Günümüzde Sonnet 116, Shakespeare’in en ünlü şiirlerinden biri olarak kabul edilse de, kendi zamanında bu kadar popüler olmadığı düşünülüyor. Bu yeni keşif, Shakespeare’in eserlerinin zaman içindeki değişimini ve dönemin siyasi atmosferine nasıl uyum sağladığını anlamak için önemli bir kaynak oluşturuyor.
Kaynak: Chip
COMMENTS